Λάδι σε καμβά

Γιάννης Αδαμάκης | 02 έως 21 Αυγούστου 2022

Εγκαίνια: Τρίτη 2 Αυγούστου 2022 στις 19:00
Ώρες λειτουργίας: 19:00 έως 23:00
Πληροφορίες: +30 697 440 0035 / +30 698 077 7146
Επικοινωνία

Ο Γιάννης Αδαμάκης συνεχίζοντας τη συνεργασία του με την Αίθουσα Τέχνης “αντί”, έρχεται τον Αύγουστο στο Κάστρο της Αντιπάρου για να παρουσιάσει την τελευταία ενότητα των έργων του με τον τίτλο “DELIBERATELY INNOCENT” .

Λέει: ” Μέσα από τη συγκεκριμένη ενότητα δουλειάς, προσπάθησα με μια, εντός εισαγωγικών, παιδική ματιά, να αποτυπώσω την εικόνα ενός παιχνιδιού. Ενός παιχνιδιού με αντικειμενική αλλά και υποκειμενική υπόσταση.
Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι τα παιδιά εκπροσωπούν την αθωότητα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ικανά, αλλά και πρόθυμα για πιο σύνθετες και όχι κατ’ ανάγκην αφελείς σκέψεις. Δοκίμασα λοιπόν να διερευνήσω αυτή την «εικονοκλαστική» άποψη, από τη σκοπιά ενός καλλιτέχνη. Πίσω από ένα αυτοκινητάκι, ένα μικρό πλοίο, ένα στρατιωτάκι, κρύβονται παράλληλα γεγονότα, παράλληλες αναγνώσεις. Κρύβονται απωθημένα, άλυτες υποθέσεις, εκκρεμείς αναβολές. Μάχες που χάθηκαν πριν ξεκινήσουν.

Αισθάνθηκα εν τέλει, συγχρόνως αθώος αλλά και ένοχος, για πράγματα που έζησα και που εκμεταλλεύτηκα για να ζωγραφίσω.”

Γιάννης Αδαμάκης

Γιάννης Αδαμάκης στην Anti Gallery Αντιπάρου
Opening concert Michalis & Pantelis Kalogerakis

Για τα εγκαίνια της έκθεσης του Γιάννη Αδαμάκη “DELIBERATELY INNOCENT”, θα πραγματοποιηθεί συναυλία των Μιχάλη & Παντελή Καλογεράκη, με “τα Ρεμπωτικά & τα άλλα”, την Τρίτη 2 Αυγούστου 2022 στις 22:00.

Στον Κατάλογο που συνοδεύει την Έκθεση ” DELIBERATELY INNOCENT “, ο Ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος στο κείμενό του για τον συνάδελφo αλλά και Φίλο Γιάννη Αδαμάκη, γράφει:

Πρώτα θαύμαζα τη ζωγραφική του Γιάννη Αδαμάκη, παρακολουθώντας εκθέσεις και δημοσιεύσεις έργων του, και μετά γνώρισα τον ίδιο, αυτόν τον πρίγκιπα των Βριλησσίων, όπως τον αποκαλούμε με τον Θανάση Μιχαηλίδη, τον άρχοντα της Βουλιαγμένης. Μαζί έχουμε ζήσει μεγάλες στιγμές γευσιγνωσίας φαγητών και κρασιών, ωραίες στιγμές που μας ενώνουν και που, ευτυχώς, συνεχίζονται απαλύνοντας τη ροή του αδυσώπητου χρόνου.

Ο Αδαμάκης με τη ζωγραφική του ταξιδεύει τον θεατή σε ακοίμητες θάλασσες και σε λιμάνια μυστηρίου, τον μεταφέρει σε πλατείες που μοιάζουν να επιπλέουν σε δρόμους πλωτούς, τον ξεναγεί σε χώρους εργασίας για να του θυμίζει την αντοχή του, τον ανεβοκατεβάζει σε λεωφορεία ώσπου να δει την κάθε μέρα σαν σχολική εκδρομή.

Σίγουρα είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους που έχουμε σήμερα. Την αφορμή για να ζωγραφίζει την παίρνει κυρίως από τους φίλους του, τα οινοπνεύματα και τα καράβια με τις προσδοκίες που κουβαλούν και τις ζωές που φέρνουν πίσω. Γι αυτό θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι επικοινωνεί με το κοινό και με τους φίλους του με τρόπο που η ζωγραφική του να τους ανήκει.

Η ζωγραφική του Αδαμάκη μας εμπνέει και μας συγκινεί. Δεν κολακεύει με τα κλισέ του συρμού των ευρωπαίων ζωγράφων, οι οποίοι επηρέαζαν πάντα και πολλές φορές παρέσυραν τους Έλληνες ομότεχνους τους.

Φίλε Γιάννη, στην υγειά σου!
Γ. Σταθόπουλος, 2021.

Μια απερίσκεπτη ματιά στη μνήμη.
Η απειρία, η αφέλεια, η ευπιστία και τέλος η ενοχή.
Φορτισμένοι, πονηρεμένοι, ιδιοτελείς, οργανώνουμε την εικόνα μας.
Τεκμηριώνουμε έναν catalogue raisonné.
Αποποιούμαστε τα σκοτεινά χαρακτηριστικά μας.
Διαλέγουμε αθώα θέματα. Προσπαθούμε να ξεγελάσουμε. Να διασκεδάσουμε.
Επιδιώκουμε «ευτυχείς» συναντήσεις.
Εξαπατούμε τους περαστικούς. Αποφεύγουμε το βλέμμα τους.
Περνάμε με πορτοκαλί.

Ταξιδεύω σε ταπεινές, ακίνητες θάλασσες. Μαζεύω στρατιωτάκια. Μαζεύω παιχνίδια. Αναζητώ τη σιωπή.
Δεν είναι η μυρωδιά του Νοτιά αυτό που νιώθω. Είναι η πνιγηρή αίσθηση από κλειστές κάμαρες. Από σπίτια με κλειδωμένες εξώπορτες. Τραπεζαρίες με χαλιά που έχουν χρόνια να μαζευτούν.
Πώς θα μπορούσα να διαχειριστώ όλα αυτά τα ίσως; Τις παραιτήσεις; Τα «θα δούμε»;
Πώς να διαχειριστώ τις Ερινύες;
Πώς να διαχειριστώ τις νύχτες;

Αδέξιες οι κινήσεις στο κρεβάτι. Δεν ξαπλώνω, βυθίζομαι…
Δύσκολο το βάρος της στιγμής. Παγώνουν οι αρθρώσεις.
Επιστρέφω στην παιδική μου ματιά. Γελώ. Κάνω παράξενες σκέψεις. Επικίνδυνες αναγνώσεις.
Σαν παιδί, δεν φοβάμαι να κοιτάξω πίσω.
Στήνω με το πινέλο. Περνάω λαζούρα. Κρύβομαι. Πάλι και πάλι.
Λαζούρες, λαζούρες, λαζούρες. Μια απεγνωσμένη δράση.
Χρώματα. Το ένα μετά το άλλο. Και ξανά. Και ξανά η αγωνία.
Πλέω, κολυμπώ, πνίγομαι. Ανοίγω το κουτί της Πανδώρας. Ακολουθώ το πεπρωμένο των στιγμών. Ντρέπομαι.

Στέκομαι. Αφηγούμαι. Εγγράφω. Αναρωτιέμαι.
Φοράω τα καλά μου.

Γιάννης Αδαμάκης, 2022.

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Έργα τέχνης προς πώληση

Δεν βρέθηκαν προϊόντα που να ταιριάζουν με την επιλογή σας.