ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΓΑΓΚΑΣ | Ζωγραφική – Μικρογλυπτική

Res, does not verba. (Άντι λόγου…)

Ορμώμενος από μία βαθιά εσωτερική ανάγκη και επηρεασμένος συναισθηματικά από το λόγο του Επίκουρου προς τον Ηρόδοτο, ο Σαράντης Γκάγκας ξεκίνησε το 2008 ένα μακρύ ταξίδι διερεύνησης και πειραματισμού, άρρηκτα δεμένο με την έννοια του χρόνου και της ύλης ως εικαστικού αποτελέσματος.

Κι όπως ακριβώς ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος υποστήριξε ότι ο χρόνος συνδέεται άμεσα με τις μέρες και τις νύχτες (…), αλλά και με τα συναισθήματα, υπαρκτά και μη, καθώς και την κίνηση και τη στάση, έτσι και ο Γκάγκας αφοσιώθηκε επί 13 χρόνια σε μια εξελισσόμενη διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης συνδεδεμένης με το συγκεκριμένο απόσπασμα από την «Περί φύσεως» επιστολή.

Ξεκινώντας με την εγκατάσταση Ο Κήπος του Επίκουρου, συνέχισε με τη δημιουργία έργων – χειρόγραφων αντιγράφων – σε επιφάνειες ποικίλες (plexiglass, καμβά, χαρτί, ξύλο αποδομημένο, κεραμικό) – με τη δική του προσωπική προσέγγιση – γραφή, την οποία ακολούθησε η επόμενη ενότητα – ιεροτελεστία.

Πάνω σε μεταξοτυπίες επέλεξε να τυπώσει την ημερομηνία ταφής και εκταφής τους. Για τη συγκεκριμένη μάλιστα διαδικασία ενέπλεξε και έναν άλλο παράγοντα. Την ανθρώπινη παρέμβαση κατά τη διαδικασία επέμβασης του χρόνου πάνω στην ύλη. Τα εν δυνάμει έργα του θάφτηκαν στην ελληνική γη, αλλά και σε άλλες χώρες, Ελβετία, Γερμανία, Ολλανδία, και όταν έφτασε η επιλεγείσα ώρα ανασύρθηκαν με τη μορφή σπαραγμάτων, ό,τι από αυτά απέμεινε.

Κι εδώ, σε αυτό το κομβικό σημείο, επήλθε η παρέμβαση του συντηρητή έργων τέχνης. Τα απομεινάρια καθαρίστηκαν και επικολλήθηκαν σε νέα επιφάνεια, καμβά, με τη μέθοδο lining (φοδράρισμα), και ακολούθησε το τελάρωμα. Εν συνεχεία, ανέλαβε εκ νέου ο εικαστικός επεμβαίνοντας, ανασυνθέτοντας, προσθέτοντας και νέα υλικά, όπως το φύλλο χρυσού, και εν τέλει ολοκληρώνοντας τον κύκλο δημιουργίας. Έργα που προέκυψαν από μια χρονοβόρα διαδικασία σύνθεσης, αποσύνθεσης και ανασύνθεσης.

Επόμενη ενότητα κι επόμενη δράση: δύο μήτρες στις οποίες τυπώθηκε το εν λόγω απόσπασμα. Τύπωμα σε χειροποίητο ιαπωνικό χαρτί ή σε καμβά, με γράμματα, τα περισσότερα λευκά ή μαύρα. Κι ακολουθείται η ίδια διαδικασία. Ταφή – εκταφή. Αυτή τη φορά όμως χωρίς ημερομηνία έναρξης – λήξης. Και ο χρόνος περιπλέκεται με την ύλη.

Και με ότι τους περιβάλλει. Δρουν και αλληλοεπιδρούν σε μια ατέρμονη διαδικασία εξέλιξης, μετάλλαξης και αναδημιουργίας. Η έναρξη του ταξιδιού κοινή, η δε εξελικτική πορεία διαφορετική. Κάθε έργο προβάλλει τη μοναδικότητά του. Και ο χρόνος συνεχίζει το έργο του.

Θάλεια – Μαρία Αλεξάκη

Μουσειολόγος – Επιμελήτρια εκθέσεων

Ιούλιος 2021