Η έκθεση φωτογραφίας

Το Σάββατο 31 Αυγούστου 2013, στις 8:00 μ.μ., εγκαινιάζεται η έκθεση φωτογραφίας του Πλάτωνα Ριβέλλη στην Αίθουσα Τέχνης ‘αντί’ στο Kάστρο Αντιπάρου. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 15 Σεπτεμβρίου. Θα περιλαμβάνει μέρος παλαιάς και πρόσφατης δουλειάς του φωτογράφου με ασπρόμαυρες αλλά και με έγχρωμες φωτογραφίες του.

Οι φωτογραφίες μου

Με τις φωτογραφίες μου προσπαθώ να αναδείξω τη μνημειακή και ιερή διάσταση που πιστεύω ότι περικλείεται στις λεπτομέρειες τού κόσμου που μας περιβάλλει. Επιχειρώ να αποσυνδέσω τη λεπτομέρεια από τον πραγματικό της ρόλο και να την απαλλάξω από οποιαδήποτε συνοδευτικά μηνύματα. Με το φωτογραφικό κάδρο μου προσπαθώ να μετατρέψω ένα πραγματικό γεγονός σε ένα φωτογραφικό γεγονός τονίζοντας την ουσία του και αφαιρώντας κάθε αποπροσανατολιστικό διάκοσμο. Όταν -σπανίως- το πετυχαίνω, αναιρείται η διάκριση ανάμεσα στο εννοιακά σημαντικό και στο φαινομενικά ασήμαντο. Συνεργάτες σε αυτή την προσπάθεια είναι τα οπτικά εργαλεία τής φωτογραφίας: το κάδρο, οι αναλογίες των πλευρών, η γωνία λήψης, η εστίαση, η επεξεργασία. Όνειρό μου η αυστηρότητα και εφιάλτης μου η ψυχρή γεωμετρία. Στόχος μου η σύνθεση και όχι η ανάλυση. Απόλυτοι εχθροί μου ο συναισθηματισμός, η εννοιολογία και η συνθηματολογία. Επιθυμώ να διευκολύνω την αφηρημένη και πολύπλευρη -από μέρους τού θεατή- προσέγγιση τής φωτογραφίας μου και να εμποδίσω την ανάγνωση και την ερμηνεία της.

Η κάθε φωτογραφία μου θέλω να έχει τη δική της αξία. Ταυτόχρονα όμως επιθυμώ ο συσχετισμός της με τις υπόλοιπες -δικές μου- φωτογραφίες να αποκαλύπτει συγγένειες, να τονίζει την ειδική αξία καθεμιάς και να αποσαφηνίζει τη δημιουργική πορεία μου.

Ξεκίνησα -όπως όλοι- με ένα φορμά παραλληλόγραμμο 2Χ3 με σκοπό να αποδώσω τη θεατρικότητα τού δρόμου. Μετέφερα αυτή τη μικρή εμπειρία σε φωτογραφίες χορού στο θέατρο. Μετά από μια πολύ σύντομη περιπέτεια με πρόσωπα πέρασα στα ερείπια και στα τοπία, κάτι που με βοήθησε να ανακαλύψω τη γοητεία και τη δύναμη τού τετράγωνου κάδρου μιας μηχανής 6Χ6. Για πρώτη φορά ένιωσα ότι το φορμά ήταν ταυτόχρονα και η οπτική απόδοση των απόψεών μου. Τα ίδια θέματα με απασχόλησαν και με τις πανοραμικές λήψεις, μόνο που εδώ το φορμά απειλούσε συνεχώς να απορροφήσει το περιεχόμενο. Η ψηφιακή επανάσταση υπήρξε αναζωογονητική, όταν, όπως κάθε επανάσταση, καταλάγιασε και άφησε χώρο για να φανούν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η υποχρεωτική παρουσία τού χρώματος και η ελεύθερη -πλέον- κατά περίπτωση επιλογή τού ασπρόμαυρου. Για πρώτη φορά αντιμετώπισα το χρώμα. Ο κίνδυνος τής αληθοφάνειας και η αδυναμία εικαστικών υπερβολών στην επεξεργασία του έδωσε στη μέχρι τότε μνημειακή μου θεώρηση μια διάσταση τρυφερότητας και μια οπτική χαλάρωση που μου είχαν λείψει. Με επανέφερε σε πιο αθώες προσεγγίσεις.

Σήμερα αισθάνομαι ότι είναι όλα ανοιχτά και σε εξέλιξη. Αυξάνει η χαρά τής φωτογραφίας, και μαζί της η περιέργεια για νέα θέματα, αλλά παραμένει η επιθυμία για μεγαλύτερη φόρτιση των φωτογραφιών μου με ιερότητα, απλότητα, και βαθύτερη χαρά.

Πλάτων Ριβέλλης