Η ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη γράφει στον κατάλογο της έκθεσης: «Οι πλαστικές διαφάνειες, που συνθέτουν το έργο του καλλιτέχνη ως άλλες κερωμένες πλάκες και περγαμηνές, με έντονο το στοιχείο της πολιτικής διαμαρτυρίας, οριοθετούν εννοιολογικά και τη μετάβαση στη σύγχρονη εποχή, που χαρακτηρίζεται από την επικοινωνιακή/λειτουργική πλευρά της εικόνας και την πολυπλοκότητα και τον κατακερματισμό της σκέψης. Τα εικονιζόμενα σύμβολα, άλλοτε ως ένα αντικείμενο ή ένα σημείο, άλλοτε ως ένα πρόσωπο ή μια φράση ή ένα γεγονός, χρησιμοποιούνται ουσιαστικά για την αναπαράσταση μιας γενικής έννοιας, μιας ιδέας ή ακόμα και μιας παρεμφερούς πληροφορίας, αλλά δεν αποτελούν ποτέ την ίδια την ιδέα. Ύλες καλυμμένες με ζάχαρη, τσιχλόφουσκες, σπόρους πολύχρωμων δημητριακών, καραμέλες και ζελατίνες που περιβάλλονται από τα αρώματα και τις γεύσεις της τεχνολογικής εξέλιξης, ανακατεύονται με γραμματοσειρές, όπως τις carolingian, copperplate ή διάφορα στυλ γραφής (gothic, italic…) και το αισθητικό αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Οι σειρές χειροποίητων και τυποποιημένων συμβόλων, τα κείμενα, οι εικόνες και τα εικονικά βίντεο που προβάλλονται στις υποτιθέμενες οθόνες των έργων του Γιώτσα, ορίζουν την εικαστική και ανθρώπινη πλευρά του καλλιτέχνη. Έτσι γεννάται ένα εύλογο ερώτημα: αφορούν τα έργα της σειράς «5 Flavors» μια περιήγηση στην εικονική πραγματικότητα, ένα διαδραστικό ηλεκτρονικό παιχνίδι, μια απλά αποσυντονισμένη οθόνη υπολογιστή ή αποτελούν μια νέα διάσταση στην επικοινωνία μεταξύ έργου τέχνης και θεατή; Το σίγουρο είναι ότι για τον Γιώτσα το κάθε σημείο του έργου δεν είναι μόνο εικόνα, αλλά και μια έννοια, μια ολόκληρη ιδέα, μια γενικότερη άποψη. Τα έργα του, ως άλλος δίσκος της Φαιστού, είναι μία εικαστική επινόηση της σύγχρονης τέχνης και λειτουργούν ως πολυσήμαντη εικόνα, χωρίς να χάνουν τον επικοινωνιακό τους χαρακτήρα, ακόμα και αν το νόημα των όσων αναγράφονται σε αυτά παραμένει άγνωστο. Οι “5 Flavors”, είναι ένας νέος κώδικας επικοινωνίας, η προσωπική εικαστική γλώσσα του Γιώτσα φτιαγμένη από λέξεις, γραμμές, σύμβολα, κενά και περιθώρια».

O συνεπιμελητής της έκθεσης και κριτικός τέχνης Kjell-Erik Ruud σημειώνει «μέσα από τα έργα του Γιώτσα φαίνεται ένας έντονος προβληματισμός ως προς την αλλοίωση που υφίσταται η ιστορία και η παράδοση της γλώσσας. Ο προβληματισμός αυτός , ως μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας με έντονη σατυρική διάθεση, αποτυπώνεται εικαστικά και εννοιολογικά μέσα από τη χρήση εφήμερων και βρώσιμων υλικών απέναντι σε μια τεχνολογική εξέλιξη που αντικαθιστά τις λέξεις με σύμβολα. Ως ένδειξη αυτής της διαμαρτυρίας δημιουργεί ένα νέο Κώδικα επικοινωνίας που ο ίδιος τον ονομάζει: artificially flavoured language. Πληθώρα πληροφοριών που θυμίζει σεξουαλικό όργιο, που τελικά οδηγεί σε ένα νέο Κώδικα επικοινωνίας που ο ίδιος τον ονομάζει: artificially flavoured language».